Risico woningen bepalen

In Nederland moeten mensen veilig kunnen wonen en werken. De veiligheidsnorm is voor het hele land hetzelfde. Mensen moeten veilig kunnen wonen en werken achter een dijk, maar ook bij een industrieterrein en in het aardbevingsgebied. De norm geeft aan dat in de woonomgeving de kans op een dodelijk ongeluk niet groter mag zijn dan 1 op 100.000 per jaar.

SDRA-methode

Om inzicht te krijgen in de veiligheidsrisico’s van de gaswinning in Groningen geeft de minister van Economische Zaken en Klimaat (EZK) elk jaar de opdracht om een risicoanalyse uit te voeren. Tot en met 2020 deed NAM dit met de Hazard and Risk Assessment (HRA). Het uitvoeren van de risicoanalyse is vanaf 2021 in handen van het onafhankelijke onderzoeksinstituut TNO. Om de gevaren en risico’s in het aardbevingsgebied te beoordelen gebruikt TNO de seismische dreigings- en risicoanalyse (SDRA). 

Dit computermodel bepaalt niet of een woning veilig is. Het berekent ook niet of een woning schade heeft. Het model geeft alleen aan hoe groot de kans op onveiligheid zou kunnen zijn. Met die gegevens bepalen we waar we moeten beginnen met onderzoeken. Dit onderzoek heet een opname. Hierbij wordt gekeken hoe de woning is gebouwd. Experts berekenen daarna of de woning wel of niet versterkt moet worden. 

1. Gegevens verzamelen

Het computermodel berekent welke kans een woning heeft om te voldoen aan de veiligheidsnorm. Hiervoor gebruikt het computermodel beschikbare informatie van woningen in het aardbevingsgebied. Bij de berekening wordt gekeken naar de kans op grondbeweging en de eigenschappen van een woning.

Grondbeweging
De kans op grondbeweging wordt bepaald door de locatie van de aardbeving in de ondergrond, de samenstelling van de bodem onder de woning en de omvang van de gaswinning.

Eigenschappen woning
Er wordt gekeken naar het bouwjaar, het aantal bouwlagen en het type woning. Ook de materialen die zijn gebruikt en gevelopeningen zoals ramen en deuren worden meegenomen. Soms is deze informatie onbekend. Dan schat het model deze eigenschappen met behulp van statistiek.

2. Berekenen van het risico

De verzamelde informatie wordt in de computer gestopt. Gegevens van woningen die op elkaar lijken worden samengevoegd. Daarna berekent de computer het risico per woning. Daarbij worden verschillende varianten doorgerekend. Zo ontstaat een steeds duidelijker beeld van de woning. Uiteindelijk geven de berekeningen aan welke kans een woning heeft om wel of niet te voldoen aan de norm.

Op basis van deze berekeningen worden woningen in drie groepen ingedeeld.

1. Normaal risico
   De verwachting is dat de woning aan de norm voldoet. Het heeft daarom geen prioriteit binnen het versterkingsproces. Een woning met een normaal risico kan vanwege bestuurlijke afspraken of vanwege toezeggingen in het verleden toch zijn opgenomen in het versterkingsprogramma van NCG.
2. Licht verhoogd risico
   Er is een kans dat de woning niet aan de norm voldoet. Daarom worden deze woningen ook onderzocht en indien nodig versterkt. Het onderzoek aan deze woningen volgt nadat woningen met een verhoogd risico zijn onderzocht.
3. Verhoogd risico
   De verwachting is dat de woning niet aan de norm voldoet. Dit betekent niet automatisch dat de woning onveilig is. Om dit te bepalen is aanvullend onderzoek nodig. Woningen met een verhoogd risico worden als eerste onderzocht en indien nodig versterkt.

*Is uw gebouw geen woning, maar bijvoorbeeld een bedrijfspand, school of zorggebouw? Dan kunt u overal waar woning staat gebouw lezen.